Rzymskokatolicka Parafia pw. Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Krzęcinie

Historia miejscowości

Historia miejscowości wchodzących w skład parafii:

Krzęcin – historię wsi rozpoczyna pochodzący z 1254 roku przywilej księcia krakowskiego Bolesława Wstydliwego. W dokumencie tym Bolesław potwierdza wcześniejsze książęce nadania dla klasztoru Norbertanek w Zwierzyńcu pud Krakowem, wraz z karczmą, lasem i łąkami. Krzęcin pojawia się wówczas pod trudną do wymówienia nazwą Kozanczin. Siostry Norbertanki nie nacieszyły się jednak zbył długo nadaną im własnością. Już bowiem dwadzieścia lat później, w roku 1274, cały okoliczny teren przeszedł w ręce książąt opolskich, oświęcimskich, a następnie zatorskich. Zachłanni wielmoże nie chcieli uznać praw klasztoru do Krzęcina i Facimiecha — zezwolili Norbertankom jedynie na ich użytkowanie. Jednak Jan Długosz. w pochodzącej z lat 1325-27 Liber beneficjorum (księdze dobrodziejstw diecezji krakowskiej), wciąż wymienia Krzęcin jako własność klasztorną. Według jego słów wieś zajmowała 24 łany, posiadała kościół i dwór.
    

W roku 1423 Krzęcin został wydzierżawiony Janowi Radziszowskiemu, który przed rokiem 1461, odstąpił dzierżawę Jerzemu Strzale z Sosnowic. Jego potomkowie uważając, iż wieś jest ich własnością, nękali Norbertanki procesami sądowymi. Nie udało im się jednak zagarnąć miejscowości i Krzęcin aż do pierwszego rozbioru Polski w 1772 roku pozostał w rękach klasztoru.
    

Po rozbiorze wieś przeszła pod władanie austriackiego skarbu państwa, od którego w roku 1795 odkupił ją, wraz z Facimiechem, Marcin Alojzy Haller, właściciel pobliskiej Polanki. Był on dobrym gospodarzem, który doprowadził swoje dobra do rozkwitu. W tym samym roku, w którym zakupił Krzęcin, uzyskał również tytuł szlachecki, przydomek de Hallenburg oraz herb z liśćmi akantu i koniczynkami mającymi symbolizować nowatorstwo w rolnictwie.
    

Po śmierci Hallera majątek przypadł jego synowi Józefowi, który następnie rozdzielił go między swoje siostry. W ten sposób Krzęcin przeszedł na własność rodziny Günterów i pozostał przy nich aż do wybuchu I wojny światowej, kiedy posiadłość została rozparcelowana i częściowo wykupiona przez chłopów.
    

Lata międzywojenne to dla Krzęcina okres walk z sanacją, zaś podczas okupacji powstały tu oddziały dywersyjne i konspiracyjne. Znajdował się tu również ośrodek tajnego nauczania. Po wojnie Krzęcin rozwijał się podobnie jak i inne miejscowości tego rejonu. Wieś zelektryfikowano, pociągnięto drogę, rozwinęła się komunikacja. Ostatnio daje się tu zauważyć duże ożywienie gospodarcze i kulturalne.

Gołuchowice — pierwotnie własność książąt opolskich, później oświęcimsko-zatorskich. W II połowie XVIII w. wieś należała do Franciszka Ksawerego Branickiego, przywódcy konfederacji targowickiej. W XIX w. własność rodziny Hallerów. 

Grabie — nazwa wsi wywodzi się prawdopodobnie od grabów, rosnących niegdyś na tym terenie. Stał tu kiedyś drewniany kościół z 1742 roku. We wsi jest szkoła z 1935 roku i stara, zabytkowa kuźnia. 

Ochodza — wśród właścicieli wsi wymienić trzeba bohaterskiego króla Władysława Warneńczyka i zdrajcę Franciszka Ksawerego Branickiego. Znajduje się tu wybudowany przez Feliksa Męcińskiego (1831) dwór, odnowiony niedawno przez Teatr STU, jako Ośrodek Poszukiwań Twórczych. 

Polanka Hallera — jak wskazuje nazwa, własność rodziny Hallerów (od około 1795 do 1945 roku). Warto tu zobaczyć klasycystyczny dwór z I połowy XIX w. Pochodził stąd gen. Stanisław Haller, szef Sztabu Generalnego w rządzie Piłsudskiego, zamordowany przez NKWD w Starobielsku. Jeśli chcesz więcej informacji to kliknij tutaj

Zelczyna — pierwsza wzmianka o wsi pochodzi z 1335 roku. Posiadłość często zmieniała właścicieli. Obecnie warto tam obejrzeć odbudowany po pożarze, XIX-wieczny dwór, wokół którego rozmieszczone są oficyny, czworaki i stajnie.